29 Nisan 2015
21 Nisan 2015
Önce kağıt, makas, el ele tutuşan insanlar...
Sonra kumaşlar, iplikler, renkler, desenler...
Sonra kumaşlar, iplikler, renkler, desenler...
Çocukken elime geçen her kağıdı keser, biçer, şekiller yapardım. Kucağımda kağıt ve makas uyuyup kalmışlığım bile var.
Çocukluğumda başlayan bir macera, sonra mutlu eden bir hobi, sonunda ise yeni umutlarla başladığım bir yol oldu hayatımda. Bebeklerimin elbiselerini beğenmeyip yenilerken şimdi yeni bebekleri baştan sona yaratmak inanılmaz bir mutluluk.
Minik hayatlara, hayallere ulaşacak küçük bir dokunuş...
Peki neden mi bekledim bunca zaman? Çoğu kişiye tanıdık bir hikaye benimkisi. Hayatın beni oradan oraya sürüklemesi nedeniyle uzunca bir süre kumaşlar ve ipliklerle olan arkadaşlığıma ara vermek durumunda kaldım. Tekrar bir araya gelmek gerçekten çok güzel :)
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)